کتاب حاضرحاصل سخنرانی مولف درجمع دانشجویان تربیت معلم است. خصوصیت این بحث در توجه کردن به روزه است دررابطه با نقشی که روزه در ابعاد باطنی و قلبی انسان ایفاء می کند.استادسعی دارددست روزه داررابگیردوبه کمک نیّتِ نابی که درروزه داری اش اراده می کند،اورابه لایه های باطنیِ روح وروان وقلبش سیر دهدوراه های ظریف خودشناسی را که انسانِ روزه دارمی تواند طی کند،مقابل اوقراردهد. می گوید: ای انسان! به اندازه ای که در روزه داری عزم بلند داشته باشی،روزه برای تو ثمره به همراه خواهدآوردولذا سعی داردآن نوع ازعزم های بلندی راکه انسان روزه دارمی توانداراده کند،به اومتذکر شود.توجه به روایات وسخنان عرفا در موردروزه موجب تقویت اراده درروزه داری می گردد،لذابامطالعة روایات موردبحث،انسان احساس می کند با روزه داری خودراه های گمشده اش رامی تواند بیابد.